George Skouras: "I want to keep my spirit anarchic, free and ready to see new things."
BPP: When
you were a kid what did you dream of to become?
What you
have dreamed than, it was finally held through your profession as a winemaker?
George Skouras: When I
was a teenager, I was living in a simple, but business environment. I knew from
very early on, that what I really wanted was to do something on my own.
Whatever it was this. At the end of my teens, and through my youthful
insolence, I realized more clearly that I did not want to be somebody’s
employee, but through the profession I would choose, to get to know a new
world. So my profession as a winemaker answers clearly to this question.
ΒPP: Όταν ήσασταν παιδί, τι ονειρευτήκατε να γίνετε μεγαλώνοντας;
Αυτό που ονειρευτήκατε τότε, πραγματοποιήθηκε διαμέσου της ιδιότητας σας ως οινοποιού;
Γ.Σ. Όταν ήμουν έφηβος, ζώντας σ’ ένα περιβάλλον απλό αλλά επιχειρηματικό, γνώριζα από πολύ νωρίς ότι αυτό που ήθελα, ήταν να κάνω κάτι δικό μου. Ό,τι κι αν ήταν αυτό. Στο τέλος τhς εφηβείας μου,και μέσω της νεανικής μου θρασύτητας αντιλήφθηκα πλέον ξεκάθαρα ότι δεν ήθελα να γίνω υπάλληλος, αλλά διαμέσου του επαγγέλματος που θα επέλεγα, να μπορέσω να γνωρίσω έναν νέο κόσμο. Οπότε η ιδιότητά μου ως οινοποιός, απαντά σ’ αυτήν την ερώτηση.
BPP: What do you really look for, when you
seek to create a great wine? Distinction, money, personal satisfaction, or do
you look for something much deeper?
George Skouras: In our
country and in the time I have the pleasure to live, the distinction is not a
private affair, but mostly a national affair, because our country has been for so
many years the laggard of the image of the quality wine, worldwide. So, yes to
discrimination in a thirsty way.
The
personal professional success has to do with this whole puzzle of these
questions and even something not at all romantic, the one that gives somebody
the chance to live his family from his own work.
After 27
vine harvests and not having done anything else but this in my entire,
professional life, the great magic of our work is to see year by year, how
little things I can do as a result of human intervention in nature.
Our job is
to be exponents of a product, coming through millions of natural coincidences.
BPP: Τι αναζητάτε πραγματικά όταν επιδιώκετε τη δημιουργία ενός μεγάλου κρασιού; Διάκριση, χρήματα, προσωπική ικανοποίηση, ή μήπως κάτι πολύ βαθύτερο;
Γ.Σ. Στη χώρα μας και στη χρονική στιγμή που έχω τη χαρά να ζω, η διάκριση δεν είναι προσωπική υπόθεση, αλλά εθνική, διότι η χώρα μας, υπήρξε για πολλά χρόνια ουραγός της εικόνας του ποιοτικού κρασιού. Άρα, ναι στη διάκριση με διψασμένο τρόπο.
Η προσωπική επαγγελματική επιτυχία, έχει να κάνει με όλο αυτό το παζλ των ερωτημάτων και ακόμη κάτι πεζό, το να ζει κανείς την οικογένειά του από την εργασία του.
Μετά από 27 τρύγους και μη έχοντας κάνει τίποτε διαφορετικό στην επαγγελματική μου ζωή, η μεγάλη μαγεία της δουλειάς μας, είναι να βλέπω χρονιά με τη χρονιά, πόσο λίγα πράγματα μπορώ να κάνω σαν ανθρώπινη επέμβαση στο αποτέλεσμα τής φύσης.
Η δουλειά μας είναι να είμαστε εκφραστές ενός προϊόντος που προέρχεται μέσα από εκατομμύρια φυσικές συμπτώσεις.
BPP: "Through the creation, a creator attempts to win the eternity." What makes you think this phrase?
George Skouras: I’m
really interested in the word "challenge", in general. Adversities,
difficulties and objectives, intrigue me. The journey to reach your destination,
is full of wealth and only so, one could reach in a conclusion. It's the only
way for one’s work to stand next to the word "eternity".
BPP: “Μέσω της δημιουργίας επιχειρεί να κερδίσει o δημιουργός την αιωνιότητα.” Τι σας κάνει να σκέπτεστε αυτή η φράση;
Γ.Σ. Εμένα μ’ ενδιαφέρει γενικώς η λέξη «πρόκληση». Με προκαλούν οι αντιξοότητες, οι δυσκολίες και οι στόχοι. Το ταξίδι για να φτάσει κανείς κάπου, είναι γεμάτο πλούτο και μόνον έτσι θα μπορούσε να φτάσει κανείς σ’ ένα αποτέλεσμα. Είναι ο μόνος τρόπος να σταθεί σαν έργο στη λέξη «αιωνιότητα».
BPP: Was
there ever a circumstance in which you betrayed yourself? If so, did you ever regret about it?
George Skouras: It is
rather a heavy expression, I guess. Of course, I have made many mistakes which
always I repent for them with great sincerity, but no, I did not betray myself.
BPP: Yπήρξε ποτέ η περίσταση εκείνη κατά την οποία προδώσατε τον εαυτό σας; Αν ναι, μετανιώσατε ποτέ γι’ αυτό;
Γ.Σ. Μάλλον είναι βαριά αυτή η έκφραση. Βέβαια, έχω κάνει πολλά λάθη για τα οποία πάντοτε μετάνοιωνα με μεγάλη ειλικρίνεια, αλλά, όχι δεν πρόδωσα τον εαυτό μου.
BPP: What
is your favorite journey?
George Skouras: My
favorite journey is nothing but the Aegean , of course. A pilgrimage to the
freshness, to the stubbornness and the renewal of the mind, of inspiration, of
youthfulness. A life’s journey, a need for soul’s uplifting.
It is
always like sending my mind for sharpening, every single time.
BPP: Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Γ.Σ. Το αγαπημένο μου ταξίδι μα στο Αιγαίο φυσικά. Προσκύνημα στην φρεσκάδα στο πείσμα και στην ανανέωση, του μυαλού, της έμπνευσης, της νεανικότητας. Ταξίδι ζωής, ανάγκη ανάτασης.
Σαν να στέλνω το μυαλό μου για ακόνισμα κάθε φορά.
BPP: What
do you consider as the ultimate degree of misery?
George Skouras: The loss
of dignity.
BPP: Τι θεωρείτε ως έσχατο βαθμό δυστυχίας;
Γ.Σ Την απώλεια τής αξιοπρέπειας.
BPP: What do you consider as the ultimate
degree of happiness?
George Skouras: The qualitative everyday life.
BPP: Τι θεωρείτε ως έσχατο βαθμό ευτυχίας;
Γ.Σ. Την ποιοτική καθημερινότητα.
BPP: Do you
think that outside the boundaries of "must", resides the true
freedom?
George Skouras: Yes, I
do, so I want to keep my spirit anarchic, free and ready to see new things.
BPP: Πιστεύετε ότι έξω από τα όρια του «πρέπει», κατοικεί η αληθινή ελευθερία;
Γ.Σ. Ναι, το πιστεύω , γι’ αυτό θέλω να κρατώ το πνεύμα μου άναρχο, ελεύθερο κι έτοιμο να βλέπει καινούργια πράγματα.
BPP: Mistakes are knowledge?
George Skouras:They are
the supreme and desirable
knowledge. It is supposed, they have to happen once in life-at least-.
BPP: Τα λάθη είναι γνώση;
Γ.Σ Υπέρτατη, επιθυμητή πρέπει να συμβαίνουν στη ζωή μια φορά -τουλάχιστον- .
BPP: The
fact that some people are born without a special talent, isn’t a divine
injustice?
George Skouras:It could
not exist good without evil. The talented people must show their talent and
must be estimated by others. As for the-untalented-no one denies, that they
might be the sweet next door people, who have the ability to push forward the
talented persons.
BPP: Το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται χωρίς ταλέντο δεν είναι θεϊκή αδικία;
Γ.Σ. Δε θα μπορούσε να υπάρχει καλό χωρίς κακό. Οι ταλαντούχοι πρέπει να δείξουν το ταλέντο τους και από κάποιους αυτό πρέπει να εκτιμηθεί. Όσο για τους -ατάλαντους-, κανείς δεν αρνείται, ότι μπορούν να είναι οι γλυκείς άνθρωποι τής διπλανής πόρτας, οι οποίοι έχουν την ικανότητα να σπρώχνουν μπροστά τα ταλέντα.
BPP: Is Inspiration
like a small rehearsal of death, since inevitably it leaves us sometime?
George Skouras: I will
answer to your question much later, if it will ever happen to me.
BPP: Η έμπνευση δεν μοιάζει λίγο με πρόβα θανάτου, αφού αναπόφευκτα μας εγκαταλείπει κάποια στιγμή;
Γ.Σ Θα σας απαντήσω πολύ αργότερα, εάν μου συμβεί.
BPP: Love
is an utopia or a survival condition?
George Skouras: So far,
what I have realized in my life-and rather fortunately, the latter is true.
BPP: Ο έρωτας είναι ουτοπία ή προϋπόθεση επιβίωσης;
Γ.Σ. Μέχρις στιγμής, αυτό που έχω αντιληφθεί στη ζωή μου –και μάλλον ευτυχώς- ισχύει το δεύτερο.
BPP: Death
scares you? Is it true or is it a human invention?
George Skouras: No, it
doesn’t scare me. I think the more life experiences a man has, the more
defiantly he thinks the case of his death. On the other hand, because of my
profession I'm flabby, which means that I really enjoy my life, it would be
better for me, if death will decide to come later.
I think
both are true. And this does not negate one another.
BPP: Ο θάνατος σας φοβίζει; Είναι αληθινός ή ανθρώπινη εφεύρεση;
Γ.Σ. Όχι, δεν με φοβίζει. Νομίζω ότι ο άνθρωπος όσο περισσότερες εμπειρίες έχει από τη ζωή, τόσο πιο αψήφιστα σκέπτεται την περίπτωση του θανάτου. Από την άλλη, επειδή λόγω επαγγέλματος είμαι ευδαιμονιστής, χαίρομαι δηλαδή τη ζωή μου, καλά θα κάνει να αργήσει. Νομίζω, ότι είναι και τα δύο. Και αυτό, δεν αναιρεί το ένα το άλλο.
BPP: The
journey of life is to give answers or to ask questions?
George Skouras: It is for both of them. You see, one cannot
exists without the other. Both remain for thousands of years, hovers in Time.
BPP: Το ταξίδι της ζωής γίνεται για να δώσουμε απαντήσεις ή για να θέσουμε ερωτήματα;
Γ.Σ Και για τα δύο.Βλέπετε, το ένα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το άλλο. Και τα δύο παραμένουν εδώ και χιλιάδες χρόνια, μετέωρα στο Χρόνο.
BPP: The
end makes the journey interesting?
George Skouras: What makes
the journey really interesting is the journey itself. The end is simply
something one can wait.
BPP: Το τέλος κάνει το ταξίδι ενδιαφέρον;
Γ.Σ. Εκείνο που κάνει το ταξίδι ενδιαφέρον, είναι το ίδιο το ταξίδι. Το τέλος είναι κάτι που απλώς μπορείς να περιμένεις.
BPP: Will you decide a journey to the Land of
Desires with the probability of never return back from there?
George Skouras: Immediately.
BPP: Θα αποφασίζατε ένα ταξίδι στη γη των επιθυμιών με την πιθανότητα της μη επιστροφής από τις επιθυμίες σας;
Γ.Σ Αμέσως.
BPP: Did
you ever feel almost like God?
George Skouras: No. I felt like Narcissus, not really a God,
though the Narcissus was a small God.
BPP: Νοιώσατε ποτέ σχεδόν θεός;
Γ.Σ. Οχι. ‘Ενοιωσα Νάρκισσος, όχι Θεός, αν και ο Νάρκισσος, ήταν ένας μικρός Θεός.
BPP: The
Gods do not ever sin?
BPP: Οι θεοί δεν αμαρτάνουν ποτέ;
Γ.Σ. Η αποτύπωση τής Ιστορίας, λέει, ναι αμαρτάνουν. Και το ένστικτό μου, λέει, ναι, αμαρτάνουν.
Photos copyright © Ismini Karali. All rights reserved.
All contents copyright © Ismini Karali 2011 - 2013. All rights reserved.
No comments:
Post a Comment