Count Branicki and Chateau Montrésor - Loire, France

Count Branicki and Chateau  Montrésor

Chateau Montrésor, Loire Valley, France

Author: Ismini Karali

"The MindTripper"

www.isminikarali.com

Greece

Tον Μάιο του 2010, σ’ ένα από τα ταξίδια μου στη Γαλλία, ανακάλυψα την ύπαρξη του γραφικού χωριού Montrésor, στο Ιndre-et-Loire. O καιρός, ακόμη και μέσα Μαΐου δεν είναι ιδιαίτερα ανοιξιάτικος. Βρέχει από το πρωί έως το βράδυ και συνεχίζει να βρέχει και το άλλο πρωί. Φυσικά, δεν ήταν ενοχλητικό, καθώς αυτός ακριβώς ο καιρός αναδείκνυε την ομορφιά του επαρχιώτικου τοπίου και την ευγένεια και την παλαιότητα των κτισμάτων παντού στο  Ιndre-et-Loire. 


In May of 2010, in one of my trips to France, I discovered the existence of the picturesque village Montrésor, in the Indre-et-Loire. The weather, even  at mid-May was not particularly proper for spring. It was raining from morning until night and still raining and the next morning. Naturally, it wasn't  annoying at all, and it was exactly the kind of weather that brings out the beauty of the landscape and the provincial nobility and antiquity of the  buildings everywhere in the Indre-et-Loire.

   The picturesque village of Montrésor  at  Loire valley - To γραφικό χωριό Montrésor στην κοιλάδα του Λίγηρα

 In central parts of the village, beautiful old objects were placed - Σε κεντρικά σημεία του χωριού, ωραία τοποθετημένα παλαιά αντικείμενα - 

..from the past life of the village  - .. απ’ την ζωή του χωριού στο παρελθόν 

 Το Montrésor είναι ένα χωριό της Γαλλικής επαρχίας, πολύ όμορφο, πολύ γραφικό. Πρέπει να προσθέσω και πεντακάθαρο και καλοδιατηρημένο σαν ζωντανό μουσείο. Το chateau του είναι ανοιχτό στο κοινό κάποιες λογικές ώρες και έτσι περάσαμε τις πύλες του για ν’ ανακαλύψουμε τι μπορεί να σημαίνει το προκλητικό όνομά του: “Montrésor - o θησαυρός μου”.

Montrésor is a village of the French province, very beautiful, very scenic. You must add to this, that ti is also very clean and well maintained as a living museum. The chateau is open to the public at some reasonable hours, so we went through its gates to discover what it might mean the provocative name: "Montrésor - my treasure."

The entrance of Chateau Montrésor- Η είσοδος του πύργου του Montrésor 

 The heavy iron door with the knight  - guardian - even on it - Η βαριά σιδερένιπόρτα με τον ιππότη - φύλακα ακόμη πάνω της 

View of Montrésor from the garden side - 'Aποψη του Montrésor από τον κήπο

 Part of the gardens and of  the chateau - Τμήμα των κήπων και του πύργου του Montrésor

Το 1849, ο Ξαβιέ Μπρανίκι, ένας πλούσιος Πολωνός κόμης και φίλος του Ναπολέοντα του ΙΙΙ, έφτασε εκεί και έδωσε νέα ζωή στο Montrésor. Ο Μπρανίκι ανέλαβε την ολοκληρωτική ανακαίνιση του κάστρου. Εξόπλισε το σπίτι με πλούσια έπιπλα και οροφές και το σπίτι υπήρξε ο τόπος για τις πολυτελείς γιορτές με τον Ναπολέοντα. Οι απόγονοι του κόμη Μπρανίκι, ακόμη κατέχουν το κάστρο.

In 1849, Xavier Branicki, a rich Polish count and friend of emperor Νapolleon ΙΙΙ, arrived to give new life to Montrésor; Branicki undertook the complete restoration of the castle. He equipped the house with rich furnishings and roofs and the house was the setting for sumptuous feasts with Napoléon. Branicki’s descendants still own the castle.

      One of the sculptures that adorn the gardens of the tower - Ένα από τα γλυπτά που στολίζουν τους κήπους του πύργου 

   The marble angel of the gardens of Montrésor - Ο μαρμάρινος άγγελος των κήπων του Montrésor 

Στην είσοδο του Montrésor μας υποδέχτηκε ένας κύριος ντυμένος με μία φόρμα και με παντόφλες στα πόδια, γύρω στα πενήντα. Ρωτήσαμε για το αντίτιμο του εισιτηρίου και αφού το καταβάλαμε, μας ζήτησε συγγνώμη για την εμφάνισή του, καθώς το πρόσφατο ατύχημά του στο πόδι του, τον υποχρέωνε σε αυτήν ατημέλητη εμφάνιση ενώπιόν μας. Φανταστήκαμε ότι επρόκειτο για τον φύλακα του κάστρου και η παρέα μου προχώρησε στο εσωτερικό του πύργου για να το δει.

At the entrance of Montrésor, welcomed us  a gentleman dressed in a form and slippers propably at the age of  fifty. We asked for the price of the ticket and after we paid for it, he apologized for his appearance, as his recent accident in his leg, forcing him to look sloppy before us. We imagined that it was the keeper of the castle and my friends went inside the to see it.

The house in which resides Count Branicki with his family today in the courtyard of Montrésor -

Tο οίκημα στο οποίο διαμένει ο κόμης Μπρανίκι με την οικογένειά του σήμερα, μέσα στην αυλή του  Montrésor 

Climbing plants involved at the windows of the buildings of Montrésor - Αναρριχώμενα φυτά πλέκονται στα παράθυρα των κτισμάτων του  Montrésor 

Εγώ έμεινα στην αυλή για να φωτογραφίσω τους κήπους του. Έμοιαζαν με στοιχειωμένοι έτσι που μπλέκονταν οι αναρριχώμενες τριανταφυλλιές με τους κισσούς και σκαρφάλωναν στους παμπάλαιους, φθαρμένους τοίχους. Τα αγάλματα ήταν κι αυτά πατιναρισμένα από το χρόνο, ωστόσο ιδαίτερα γοητευτικά κι αυτά. Ο φύλακας με πλησίασε και γεμάτος ευγένεια άνοιξε το συντριβάνι για χάρη μου για να πάρω κάποιες καλύτερες φωτογραφίες απ’ τον κήπο, όπως είπε.

I stayed in the yard to take some photos from the gardens of the castle. Seemed so haunted by that entangle roses and the ivy climbing at the very old, worn walls. The statues were skated by time too, however particulary charming, without any doubt. The guard approached me and full of nobility and charm he let the water of the fountain to spring for me, in order to get some better pictures of the garden, he said.

  Building in the courtyard of the tower -  Κτίσμα μέσα στην αυλή του πύργου 

Secret entrance at the entrance of the house  leading  to the castle - Κρυφή είσοδος στο σπίτι δίπλα στον πύργο 

Ο κήπος προσέφερε και εξαιρετική θέα στο κάστρο, αλλά και στις στέγες των σπιτιών του χωριού που κάπνιζαν ακόμα μέσα στην προχωρημένη άνοιξη. Ύστερα, με προσκάλεσε στο εσωτερικό του Πύργου, άνοιξε πόρτες κρυφές, με ξενάγησε σε ξεχασμένα δωμάτια, μου έδειξε πανέμορφους πίνακες που κόστιζαν μια περιουσία και που περίμεναν υπομονετικά να τους αναπαλαιώσει κάποιος, ακουμπισμένοι στον τοίχο.

The garden offers excellent views of the castle, and the rooftops of the village that smoked even in the late spring. Then he invited me inside the castle, he opened hidden doors  and he offered me with a tour in some forgotten rooms; he showed me beautiful paintings that propably cost a fortune and they waited patiently for someone to renovate them, leaning against the wall.

The rooftops of Montrésor as seen from the courtyard of the tower- 

Οι στέγες των σπιτιών του Montrésor όπως φαίνονται από την αυλή του πύργου 

H έκπληξη φυσικά, ήταν το ίδιο το εσωτερικό του πύργου. Ο πλούτος ήταν τόσο εμφανής και διάχυτος που δικαιολογούσε απολύτως το όνομά του Montrésor. Τα σημαντικότερα πράγματα βεβαίως δεν ήταν δυνατόν να τ’ αντιληφθεί το μάτι ενός αδαή: τη σέλλα του αλόγου του Μεγάλου Βεζύρη, εκτεθειμένη ως λάφυρο της οικογένειας Μπρανίκι στη μέση της σάλας του πύργου. Ή τη συλλογή από το πολύτομο έργο - χειρόδετο - με τους πρώτους χάρτες του κόσμου, καθώς ισχυρίστηκε ο νεαρός με το επίσης χτυπημένο πόδι, που καθόταν στην βιβλιοθήκη του πύργου και διάβαζε νηφάλιος. 

Τhe surprise of course, was the inside of the castle. Wealth was so obvious and pervasive that justifies the name of Montrésor completely. The most important things certainly could not be seen by the eye of the ignorant: from the saddle of  the horse  of Grand Vizier, exposed as  a loot of Branicki's family in the middle of the lobby of the castle. Or a multi-volume collection -handmade of course - with the first maps of the world, as claimed by the young man with  a battered leg also , who sat in the library of the tower and read sober.

Στις ερωτήσεις μας ποιό ήταν το πολυτιμότερο αντικείμενο του Montrésor, υπέδειξε αυτούς ακριβώς τους τόμους που στέκονταν στο ψηλότερο ράφι της βιβλιοθήκης του πύργου. Ντυμένος κι αυτός ατημέλητα μ’ένα συνηθισμένο τζην και ένα πλεκτό, με μακριά ανοιχτόχρωμα μαλλιά, πολύ ψηλός και αδύνατος, σηκώθηκε όρθιος για να μας δείξει το ράφι με τα πολύτιμα βιβλία παρά τον τραυματισμό του. Τον ρωτήσαμε ποιά υπολόγιζε πως ήταν η αξία του, καθώς οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο μεγάλη θα μπορούσε να είναι στην πραγματικότητα που να επισκίαζε την αξία των υπολοίπων θησαυρών που περιείχε το Montrésor.. 

To our questions what was the most valuable object at Montrésor, he indicated pwithout any doubt these volumes that were standing on the highest shelf of the library of the castleca. He sloppily dressed with casual jeans and a knit, he  had long, light  blond hair, he was very tall and skinny and he stood up to show us the shelf with the  precious books despite his injury. We asked him what how big  he thought  was the value of the books, as most of us could not imagine how precious they could be, that actually  they overshadow the value of the other treasures  contained  at Montrésor ..

Εκείνος, απάντησε μ’ένα αδιάφορο σήκωμα των ώμων ότι την αγνοούσε απολύτως. Το ακριβές νούμερο του ήταν άγνωστο, είπε. Όμως ήταν πραγματικά το πολυτιμότερο αντικείμενο που φυλασσόταν στον πύργο. Ακούγοντας τα ελληνικά μας τα αναγνώρισε. Είπε πως ερχόταν κάθε καλοκαίρι στην νότια Ρόδο, στο Πρασονήσι και κατασκήνωνε εκεί για να κάνει surf.

He replied with an indifferent shrug that  he certainly was completely was unaware. The exact number of their value was totally unknown, he said. But it was really the most valuable object they kept in the castle. Listening to us he recognized our language, the Greek language. He said, that  he  used to visit our country every summer; he used to go at southern Rhodes, in Prasonisi and camping there to make surf.

 One of the rooms of the castle - Ένα από τα δωμάτια του πύργου 

Υπέθεσα πως επρόκειτο για τον γιό του φύλακα που με ξεναγούσε στον πύργο. Δεν μπόρεσα παρά να θαυμάσω την αφοσίωσή του στο Montrésor. Μιλούσε με ιδαίτερη υπερηφάνεια γι’ αυτό. Ο φύλακας συνέχισε την ξενάγηση, αφού ο νεαρός με το σπασμένο πόδι τέλειωσε με την ιστορία των πολύτιμων χαρτών και με οδήγησε σε ένα μικρό δωμάτιο γεμάτο βιτρίνες. Μέσα σ’ αυτές υπήρχε τόσο χρυσό και ασήμι και πολύτιμες πέτρες που μου έφεραν ζάλη στα μάτια.

“Μα πως κρατάτε όλ’ αυτά τα πολύτιμα αντικείμενα εδώ μέσα;” τον ρώτησα. “Δεν ανησυχείτε για το ενδεχόμενο κάποιας κλοπής; Ποιός φυλάει το chateau από πιθανές επιθέσεις;” 

I assumed that it was the guard's son who guided me at the castle. I could not but admire his devotion to Montrésor. He spoke with a special pride for it. The guard continued the tour to the castle, after the young with the broken leg ended his story about  the valuable maps and led me into a small room filled with glass windows. Within them, there were both gold and silver objects and  so many precious stones that brought me dizzy eyes.

"But how you keep all these valuables things here?" I asked him.  "don't you worry about the possibility of a theft; Who guards the chateau from  any possible attack?"

Desert road in the village of Montrésor - Ερημικός δρόμος του χωριού του Montrésor 

“Μα φυσικά οι άνθρωποι του χωριού.” μου απάντησε μ'ευκολία ο φύλακας. Γνωρίζουν την αξία της ιστορίας του κάστρου και του περιεχομένου του και δεν θα άφηναν ποτέ κανέναν να το λεηλατήσει.”

Έμεινα να τον κοιτάζω άναυδη, αλλά δεν τόλμησα να πω πως πιθανόν αυτό να μην ήταν αρκετό. Πως δύο φύλακες κι οι κάτοικοι ενός μικρού χωριού πιθανόν να μην μπορούσαν ν’ αποτρέψουν μια οργανωμένη επίθεση ενάντια σε ένα τόσο δελεαστικό θησαυρό. Οι Γάλλοι είναι ξεροκέφαλοι, αυτό είναι γνωστό τοις πάσι κι έτσι προτίμησα να κουνήσω μ’ ευγένεια το κεφάλι μου, συγκαταβατικά. Δεν μπορώ να πω, τα τείχη του κάστρου εξακολουθούσαν να είναι επιβλητικά από τη δυτική πλευρά του, αλλά παντελώς ανύπαρκτα από τις υπόλοιπες τρεις πλευρές.

"But the people of the village, of course." the guardian replied with easiness . They know the value of the history of the castle and its contents and they will never let anyone to plunder it. "

I was looking at him dumbfounded, but I did not dare to say that perhaps this was not enough.  That maybe, two guards only and the residents of a small village could possibly not be enough to avert an organized attack against such a tempting treasure. The French are stubborn, this is a common knowledge after all, so I limited myself to shake my head condescendingly. I mean, the walls of the castle were still dominating at the west side, but completely ruined at the other three sides.

 View of the walls that saved the west side of the tower - Άποψη των τειχών που σώζονται στη δυτική πλευρά του πύργου 

Φυσικά, ο καλός φύλακας έμενε μαζί με το γιό του στο πολύ όμορφο κτίσμα δίπλα στο chateau, μέσα στην αυλή και σιδερόφραχτα κάγκελα έφραζαν πόρτες και παραπόρτια που οδηγούσαν στο κάστρο. Αλλά ήταν αυτά αρκετά για ν’ απωθήσουν τους επίδοξους κλέφτες; ή μήπως ήταν αρκετή η φιλοτιμία κι ο πατριωτισμός των κατοίκων του χωριού; Βγαίνοντας και πάλι στον κήπο, ευχήθηκα να παραμείνουν όλα όπως ήταν σ’ αυτό το κάστρο που είχε παγώσει στο χρόνο και αποχαιρέτησα τον ευγενέστατο φύλακα.

Of course, The good keeper lived with his son in a very nice building next to the chateau, in the courtyard and armored doors and railings block up and small doors were  leading to the castle secretely. But were these suffice to repel some would-be thieves, or was the  pride and the patriotism of the inhabitants enough to prevent any attack? Coming out in the garden again, I wished to keep everything as it was in this castle that was frozen in time and I said goodbye tto he polite guard.

Door with turret on the remaining walls of the castle  - Πόρτα με πυργίσκο στα εναπομείναντα τείχη του κάστρου 

Εκείνος ζήτησε να μάθει το όνομά μου και την καταγωγή μου. Φαίνεται δεν είχε προσέξει πρωτύτερα τη συζήτηση μας με το γιό του στη βιβλιοθήκη. Όταν άκουσε ότι είμαι Ελληνίδα, μου ευχήθηκε να επιστρέψουν γρήγορα τα γλυπτά του Παρθενώνα πίσω στον τόπο τους  -καθώς ήταν το όνειρο της Μελίνας- είπε και αναφώνησε μ’ ενθουσιασμό: ” Vive la Grece!”

He inquired my name and where I was from. Apparently he hasn't been noticed earlier the discussion we made with his son in the library. When he heard that I am Greek, he wished me  to return to my country the sculptures of Parthenon back to their place-as it was the dream of Melina- he said and exclaimed with enthusiasm: "Vive la Grece!"

 iron, ornated door at  walls - Σιδερένια, περίτεχνη πόρτα στα τείχη 

Τον κοίταξα παραξενεμένη. Τι είδους φύλακας ήταν αυτός, λοιπόν; Τόσο ευσυνείδητος στη δουλειά του και παράλληλα τόσο μορφωμένος κι ενημερωμένος  που αναφερόταν με τόση ευαισθησία στα γλυπτά του Παρθενώνα κι όχι στα “μάρμαρα” όπως συνήθιζαν ακόμη και πολλοί ‘Ελληνες να τ’ αποκαλούν; Γνώριζε ακόμη και γι’ αυτό το μεγάλο όνειρο της Μελίνας..

Τον παρακάλεσα να μου πει το όνομά του καθώς τον αποχαιρετούσα.” Κόμης Μπρανίκι”, μου συστήθηκε με μια μικρή, ευγενική υπόκλιση.

“Ελπίζω να επιστρέψετε, κάποτε στο Montrésor”.

I looked at him confused. What kind of guardian was he then? Both conscientious in his work, while both educated and informedso well that he reffered with such sensitivity in the sculptures of Parthenon, not the "marbles" as even many Greeks call them ? He even knew about this great dream of Melina ..

I asked him to tell me his name while I said goodbye. "Count Braniki" he established with a small, polite bow.

"I hope you return, sometime in Montrésor".

ΥΓ. Εάν βρεθείτε κάποια μέρα στην κοιλάδα του Λίγηρα, θα ήταν εξαιρετική ιδέα να επισκεφθείτε το Chateau Montrésor του Κόμη Μπρανίκι και του γιού του, που συνηθίζει τα καλοκαίρια να κάνει surf στο Πρασονήσι της Ρόδου.

Μπορείτε να μάθετε πολλά απ’ την οικογένεια Μπρανίκι για την οικογένεια, την παράδοση, την υπεράσπιση της μνήμης και της καταγωγής, τη διαφύλαξη με κάθε μέσον και κάθε τρόπο των ιερών κειμηλίων και της ιστορίας ενός λαού κι ενός τόπου.

Ακόμη μπορείτε να διδαχθείτε σεμνότητα, ήθος και ταπεινοσύνη που καθώς έλεγε και ο Ελύτης:

“Άργησα πολύ να καταλάβω τι σημαίνει ταπεινοσύνη και φταίνε αυτοί που μου μάθανε να την τοποθετώ στον άλλο πόλο της υπερηφάνειας. Πρέπει να εξημερώσεις την ιδέα της ύπαρξης μέσα σου για να την καταλάβεις.”

Οδυσσέας του Μικρού Ναυτίλου

PS. If you find yourself one day in the Loire Valley, it would be an excellent idea to visit the Chateau Montrésor of Count Branicki and his son, the man who uses to make  surf at Prassonisi in Rhodes at summers.

Propably you could learn a lot from Branicki's about family, tradition, defending of the memory and of your origin, preserving by any means and all manner of the holy relics and of the history of a people and a place.

Even you can learn modesty, morality and humility as Elytis said:

"It took to me too long to figure out what humility meant and blame them who teached me to locate it to the other pole of pride. You must tame the idea of ​​your being inside you to understand it. "

Odysseas of Small Nautilus




The website of Chateau Montrésor:

http://www.chateaudemontresor.fr/

Η ιστοσελίδα του Chateau Montrésor: 

http://www.chateaudemontresor.fr/

Πηγή ιστορικών στοιχείων - Source of historical data:

http://en.wikipedia.org/wiki/Ch%C3%A2teau_de_Montr%C3%A9sor

Photos & Texts Copyright © Ismini Karali. All rights reserved.