Mind Graffit at the city of Nafplion, Greece

AUTHOR:
"THE MINDTRIPPER"
Ismini Karali - Greece
www.isminikarali.com



 Mind Graffiti at Nafplion

Yes, the stars remind το me how far I can get. People around me, remind me how many million miles I have το  go yet to become closer to my destiny. The colored statements of the kids stamped on the boxes of Telecomunications, made me smile again infront of a human work. A substantial declaration of vitality, of real emotions and innocence. All these important things that missing from the petrified world of adults.

Ναι, τ’ αστέρια μου θυμίζουν πόσο μακριά θέλω να φτάσω. Οι άνθρωποι γύρω μου μου θυμίζουν πόσα εκατομμύρια χιλιόμετρα έχω να διανύσω ακόμα για να βρεθώ κοντά στο πεπρωμένο μου. Οι χρωματιστές δηλώσεις των παιδιών αποτυπωμένες πάνω στα κουτιά του ΟΤΕ, μ’ έκαναν να χαμογελάσω ξανά μπροστά σ’ ένα ανθρώπινο έργο. Μια ουσιαστική δήλωση ζωντάνιας, αληθινών συναισθημάτων και αθωότητας. Όσα δηλαδή λείπουν από τον απολιθωμένο κόσμο των ενηλίκων.

Ιf you do not hang out with the kids, being an adult, you can not understand the flow of this world. If you do not hear what they say, do not read what they write, not smiling with their jokes, do not cry with their romantic dilemmas, simply you just do not know anything about life. You think you know everything, because you grew up and you are now an adult. But the truth is that you’re a miserable, little guy, who can not stand up in front of anything because he gathered and diminished like the clothes in the wash do.

Eάν δεν έχεις κάνει παρέα με τα παιδιά, όντας ενήλικος, δεν μπορείς να καταλάβεις τη ροή αυτού του κόσμου. Αν δεν ακούς αυτά που λένε, δεν διαβάζεις αυτά που γράφουν, δεν χαμογελάς με τ’ αστεία τους, δεν δακρύζεις με τα ρομαντικά διλήμματά τους, δεν ξέρεις τίποτα από ζωή. Νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, επειδή μεγάλωσες και είσαι πλέον ενήλικος. Αλλά η αλήθεια είναι πως είσαι ένα μίζερο, μικρό ανθρωπάκι που δεν μπορεί να σηκώσει το ανάστημά του μπροστά σε τίποτα γιατί μάζεψε και μίκρυνε όπως μαζεύουν τα ρούχα στο πλύσιμο. 

Κids just don’t have to take anything from you. Your overweening egotism makes you think you know everything, you have great experiences, you get through a lot, you know them everything about life. What exactly will teach them though? How one can be compatible with the moderate, minimum, with nothing after all? How dare you to erase with your sponge the glow of their eyes and in its position to put the “principles”, ” what people would say”, the hunting of the tangible goods you desired most and you never acquired them, because you hadn’t neither the cojones to win them nor the faith to cling to the dreams of your childhood?

Τα παιδιά δεν έχουν να πάρουν τίποτα από σένα. Ο υπερφίαλος εγωισμόςσου σε κάνει να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα, έχεις μεγάλες εμπειρίες εσύ, πέρασες πολλά, θα τους τα μάθεις όλα. Τι ακριβώς θα τους μάθεις όμως; Πως συμβιβάζεται κανείς με το μέτριο, με το ελάχιστο, με το τίποτα; Πως θα τολμήσεις να σβήσεις με το σφουγγάρι σου την λάμψη των ματιών τους  και στη θέση της να βάλεις τις “αρχές” σου, το “τι θα πει ο κόσμος”, το κυνήγι των υλικών αγαθών που τόσο επόθησες και που ποτέ δεν απέκτησες εσύ, γιατί δεν είχες ούτε τις cojones να τα κερδίσεις, ούτε την πίστη να επιμείνεις στα παιδικά σου όνειρα;

If they give you the chance to hang out with them, grabbed it immediately. Show your best and take out of your pocket the best you have and share it  with them. Like in a pic nic you sharing food, brought from home, with your friends. Let them talk,let them dream, let them make mistakes. To fall in love, to destroy “brilliant opportunities”, to waste their time on earth.

Eάν σου δώσουν την ευκαιρία να κάνεις παρέα μαζί τους, τότε άρπαξέ την αμέσως. Δείξε τον καλύτερο εαυτό σου και βγάλε από την τσέπη σου ότι καλύτερο έχεις και μοιράσου το μαζί τους. Όπως σ’ ένα pic nic μοιράζεσαι το φαγητό που έφερες από το σπίτι με τους φίλους σου. Άφησέ τους να μιλήσουν, να ονειρευτούν, να κάνουν λάθη. Να ερωτευτούν, να τολμήσουν, να καταστρέψουν “λαμπρές ευκαιρίες”, να σπαταλήσουν τον χρόνο τους πάνω στη γη.

This is exactly what is called life, if you forgot it, and you settled down so that you managed to change into a fat, dull, jealous adult, do not blame anyone else except yourself. It’s easier - and infinitely better for you - to look like them. They do not want to look like you. They live, you sleep.

Αυτό ακριβώς ονομάζεται ζωή, αν εσύ το ξέχασες, και φρονίμεψες τόσο που κατάφερες να μεταβληθείς σ’ ένα χοντρό, ανιαρό, ζηλιάρη ενήλικα, δεν φταίει κανείς άλλος παρά μόνον εσύ. Είναι πιο εύκολο - και απείρως προτιμότερο για σένα - να τους μοιάσεις, όχι να σου μοιάσουν. Αυτοί ζούν, εσύ κοιμάσαι.

Oh yeah, I can assure you that. You see I’m an adult myself too. Most often Ibehave as I was such. Lately, I have reviewed my life somehow and I look carefully around me trying to discover the truth. I’m watching carefully the kids. I take lessons from them and I try to be useful to them for consideration.In March, when I’ll become 47 years old, I shall do-at last - the frantic child’s party that I never did until now. Without any adult. 

Α, ναι, μπορώ να σε διαβεβαιώσω γι’ αυτό. Βλέπεις είμαι κι εγώ ενήλικη. Τις περισσότερες φορές συμπεριφέρομαι σαν τέτοια. Τελευταία όμως, έχω αναθεωρήσει την ζωή μου και κοιτάζω με προσοχή γύρω μου ν’ ανακαλύψω την αλήθεια. Παρατηρώ με προσοχή τα παιδιά. Παίρνω μαθήματα απ’ αυτά και προσπαθώ να τους φανώ κάπου χρήσιμη γι’ αντάλλαγμα. Τον Μάρτιο που θα γίνω 47 χρονών, θα κάνω -επιτέλους-το ξέφρενο παιδικό πάρτυ που δεν έκανα ποτέ ως τώρα. Χωρίς κανέναν ενήλικα.

All photos were taken in Nafplion, in August 2012. All these images are from the works made by the young artists who live in the region of Argonafplia and are not the only one can found at the area. There are much more, which I hope to post at THE BEAUTIFUL PEOPLE PROJECT soon.

Όλες οι φωτογραφίες πάρθηκαν στο Ναύπλιο, τον Αύγουστο του 2012. Είναι έργα των νεαρών καλλιτεχνών που μένουν στην ευρύτερη περιοχή της Αργοναυπλίας και δεν είναι τα μοναδικά. Υπάρχουν πολύ περισσότερα, τα οποία ελπίζω να παρουσιάσω σύντομα.

Photos & texts copyright © by Ismini Karali. All rights reserved.