Christos Aivalis, the portrait of a talented winemaker
AUTHOR:
"THE MINDTRIPPER"
Ismini Karali - Greece
Christos Aivalis, Tribute to the Lord of pleasures - Χρήστος Αϊβαλής, Φόρος τιμής στον Άρχοντα των απολαύσεων
It’s hard to like this peculiar man from Asia Minor at first glance. The immediacy and brutality with which he approaches the world around him, make him a red cloth for the ears of many. The same is the case with his famous wines: Nemea, Monopati, Tessera, Armakas. Whether you hate them or love them with passion. Just like their creator.
Είναι δύσκολο να συμπαθήσεις αυτόν τον ιδιομορφο Μικρασιάτη με την πρώτη ματιά. Η αμεσότητά του και η ωμότητα με την οποία προσεγγίζει τον κόσμο γύρω του τον καθιστούν κόκκινο πανί για τ’ αυτιά των πολλών. Το ίδιο συμβαινει και με τα περίφημα κρασιά του: Νεμέα, Μονοπάτι, Τέσσερα, Αρμακάς. Είτε τα μισείς είτε τ’ αγαπάς με πάθος. Ακριβώς όπως κι αυτόν τον ίδιον.
Aivalis walks among his vines, at the vineyard of St. Saviour in Nemea - O Αϊβαλής περπατά ανάμεσα στ’ αμπέλια του, στο αμπελοτόπι της Αγ. Σωτήρος στην Νεμέα
Stroking his “logs” shortly before harvest - Χαιδεύοντας τα “κούτσουρά” του λίγο πριν τον τρύγο
To understand in depth Christos Aivalis, you have to eat with him, you have to drink with him, and in particular, you should hear him talking and dreaming. Nobody can lure you to run after the Chimera of the impossible and convince you that it can become true, like he does. Aivalis can put into a bottle of wine his own spirit and this unruly ghost, can be freed and taken over your soul just as you open the cork.
Για να κατανοήσεις σε βάθος τον Χρήστο τον Αιβαλή, πρέπει να φας μαζί του, πρέπει να πιείς μαζί του και κυρίως πρέπει να τον ακούσεις να μιλάει και να ονειρεύεται. Κανείς δεν μπορεί να σε παρασύρει στη Χίμαιρα του ανέφικτου και να σε πείσει ότι είναι δυνατόν να συμβεί, όπως εκείνος. Ο Αιβαλής μπορεί σ’ ένα μπουκάλι κρασί να κλείσει το πνεύμα του κι αυτό το απείθαρχο στοιχειό, να ελευθερωθεί και να κάνει κατάληψη στην ψυχή σου μόλις ανοίξεις το φελλό του.
The raw material from which Aivalis processes the dreams, in a deep burgundy color
- Η πρώτη ύλη απ’ την οποία ο Αϊβαλής οινοποιεί τα όνειρα, σε βαθύ μπορντώ χρώμα
Ah, Aivalis doesn’t joiking. He does the winemaking in purpose to enchant. Not just to market his wine- though he is a very skillful trader wherever and whenever he chooses to. Standing on between his “logs” like the alchemist and he wheedle them, he brings them in a difficult position, he strangles them, trying to get from them what he dreamed of. The essence of the Earth, the essence of Life, the essence of Love. It means, he tries to find why the man came down here on earth. Sometimes it seems like he has already found it, sometimes it hasn’t. Sometimes his face is full of intensity and suspense, as the captain that governs a ship in a storm and sometimes he looks complete and satisfied like he was an Oriental god in a state of nirvana.
Α, ο Αιβαλής δεν αστειεύεται. Οινοποιεί για να μαγέψει. Δεν οινοποιεί για να εμπορευτεί - αν και είναι επιδέξιος έμπορος όποτε και όταν το επιθυμεί. Στέκεται πάνω από τα “κούτσουρά” σαν τον αλχημιστή και τα καλοπιάνει, τα στριμώχνει, τα παιδεύει, μέχρι να πάρει απ’ αυτά αυτά που ονειρεύτηκε. Την ουσία της Γης, την ουσία της Ζωής, την ουσία του Έρωτα. Πάει να πει, ψάχνει να βρει γιατί ήρθε ο άνθρωπος εδώ κάτω στη γη. Κάποιες φορές φαίνεται σαν να το έχει βρει, κάποιες φορές όχι. Άλλοτε είναι γεμάτος ένταση και αγωνία, σαν τον καπετάνιο που κυβερνάει ένα καράβι στη θύελλα κι άλλοτε είναι πλήρης σαν ανατολίτης θεός βυθισμένος σε νιρβάνα.
Α, ο Αιβαλής δεν αστειεύεται. Οινοποιεί για να μαγέψει. Δεν οινοποιεί για να εμπορευτεί - αν και είναι επιδέξιος έμπορος όποτε και όταν το επιθυμεί. Στέκεται πάνω από τα “κούτσουρά” σαν τον αλχημιστή και τα καλοπιάνει, τα στριμώχνει, τα παιδεύει, μέχρι να πάρει απ’ αυτά αυτά που ονειρεύτηκε. Την ουσία της Γης, την ουσία της Ζωής, την ουσία του Έρωτα. Πάει να πει, ψάχνει να βρει γιατί ήρθε ο άνθρωπος εδώ κάτω στη γη. Κάποιες φορές φαίνεται σαν να το έχει βρει, κάποιες φορές όχι. Άλλοτε είναι γεμάτος ένταση και αγωνία, σαν τον καπετάνιο που κυβερνάει ένα καράβι στη θύελλα κι άλλοτε είναι πλήρης σαν ανατολίτης θεός βυθισμένος σε νιρβάνα.
He pretends to be a hard father: “Let him go to the vineyards to work, to feel the labor of the simple worker,” I heard him whispering, when his son Sotiris went to the vineyards for the harvest that continues throughout our visit to St. Salvation’s estate at Nemea.
Χαϊδεύει τ’ αμπέλια του όπως χαϊδεύει και καμαρώνει τον γιό του Σωτήρη. Καμώνεται τον σκληρό πατέρα: “Να πάει στ’ αμπέλι να δουλέψει, να νοιώσει τον κόπο του εργάτη”, τον ακούω να ψιθυρίζει όταν ο γιός του Σωτήρης λείπει στ’ αμπέλια για τον τρύγο που συνεχίζεται καθ΄όλη τη διάρκεια της επίσκεψής μας στο αμπελοτόπι της Αγιάς Σωτήρας στην Νεμέα.
Χαϊδεύει τ’ αμπέλια του όπως χαϊδεύει και καμαρώνει τον γιό του Σωτήρη. Καμώνεται τον σκληρό πατέρα: “Να πάει στ’ αμπέλι να δουλέψει, να νοιώσει τον κόπο του εργάτη”, τον ακούω να ψιθυρίζει όταν ο γιός του Σωτήρης λείπει στ’ αμπέλια για τον τρύγο που συνεχίζεται καθ΄όλη τη διάρκεια της επίσκεψής μας στο αμπελοτόπι της Αγιάς Σωτήρας στην Νεμέα.
Sotiris Aivalis, Christos Aivali’s greatest achievement - Σωτήρης Αϊβαλής: το μεγαλύτερο επίτευγμα του Χρήστου Αϊβαλή
The maturation's cellar at Aivalis estate - H κάβα ωρίμανσης του κτήματος Αϊβαλή
Aivalis, like an original man from Asia Minor, keeps in the maturation’s cellar of his estate (the nest of his thoughts and feelings, I observe myself as he generously allows me to take some photos from the secret room), memories of some sensational wines that kept him company during the nights of loneliness, hopes. You have to have eyes to see. Ears to hear.
Ο Αιβαλής, γνήσιος Μικρασιάτης, κρατάει μέσα στην κάβα ωρίμανσης του κτήματος, (το άντρο των σκέψεων και των αισθημάτων του, παρατηρώ εγώ, καθώς μου επιτρέπει γενναιόδωρα να το φωτογραφήσω), μνήμες, συγκλονιστικά κρασιά που του κράτησαν παρέα κάποιες νύχτες μοναξιάς, ελπίδες. Πρέπει να έχεις μάτια για να δεις. Αυτιά για ν’ ακούσεις.
Ο Αιβαλής, γνήσιος Μικρασιάτης, κρατάει μέσα στην κάβα ωρίμανσης του κτήματος, (το άντρο των σκέψεων και των αισθημάτων του, παρατηρώ εγώ, καθώς μου επιτρέπει γενναιόδωρα να το φωτογραφήσω), μνήμες, συγκλονιστικά κρασιά που του κράτησαν παρέα κάποιες νύχτες μοναξιάς, ελπίδες. Πρέπει να έχεις μάτια για να δεις. Αυτιά για ν’ ακούσεις.
The door of St. Salvation’s winery - Η πόρτα του οινοποιείου της Αγ. Σωτήρας
The time of transfer of the grapes at the winery - Την ώρα της μεταφοράς των σταφυλιών στο οινοποιείο
Τhe wine tanks at Aivalis winery - Οι δεξαμενές στο οινοποιείο του Αϊβαλή
But his eye watches them all with care and tenderness, knowledge and stubbornness. Only the best is good enough for Aivalis, only he does not know where this “best” is lost, in which perpetually paths. Drinking his “Path” (the greek name is “Monopati”) straight from the barrel, I taste the presence of spices, the Byzantine purple (does the winecritics who write about the wines of Ayvalis know about it?) and the courage of a man who dared to sail beyond the unknown sea.
Όμως το μάτι του τα παρακολουθεί όλα με έγνοια και τρυφερότητα, με γνώση και με πείσμα. Μόνο το καλύτερο είναι αρκετό για τον Αϊβαλή, μόνο που κι αυτός δεν ξέρει που χάνεται αυτό το καλύτερο, σε ποια αέναα μονοπάτια. Πίνοντας το “Μονοπάτι” του κατευθείαν από το βαρέλι, γεύομαι την παρουσία των μπαχαρικών, την βυζαντινή πορφύρα ( άραγε ξέρουν γι αυτήν οι κριτικοί που γράφουν για τα κρασιά του Αϊβαλή;) και το θάρρος ενός άντρα που τόλμησε ν’ ανοιχτεί στην άγνωστη θάλασσα.
Όμως το μάτι του τα παρακολουθεί όλα με έγνοια και τρυφερότητα, με γνώση και με πείσμα. Μόνο το καλύτερο είναι αρκετό για τον Αϊβαλή, μόνο που κι αυτός δεν ξέρει που χάνεται αυτό το καλύτερο, σε ποια αέναα μονοπάτια. Πίνοντας το “Μονοπάτι” του κατευθείαν από το βαρέλι, γεύομαι την παρουσία των μπαχαρικών, την βυζαντινή πορφύρα ( άραγε ξέρουν γι αυτήν οι κριτικοί που γράφουν για τα κρασιά του Αϊβαλή;) και το θάρρος ενός άντρα που τόλμησε ν’ ανοιχτεί στην άγνωστη θάλασσα.
Aivalis at time of harvest, outside his winery in Nemea - Ο Αϊβαλής την ώρα του τρύγου, έξω από το οινοποιείο του στην Νεμέα
There, in the courtyard of Aivalis, you feel the presence Xenios Zeus again, among the trees and the sycamore, the mints and rychosperma that looking to get caught somewhere and mingles with curiosity its tentacles over the pots of Aivalis to touch the magic food he cooks.
Εκεί στην αυλή του Αιβαλή, νοιώθεις ξανά την παρουσία του Ξένιου Διός, ανάμεσα στα πλατάνια και στις συκομουριές, στις μέντες και στο ρυχόσπερμα που ψάχνει να πιαστεί από κάπου και ανακατεύει με περιέργεια κι αυτό τα πλοκάμια του πάνω από τις κατσαρόλες του Αιβαλή για να αγγίξει το μαγικό φαγητό που φτιάχνει εκείνος.
Aivalis serves the food that made himself at a table inside his winery - Ο Αϊβαλής σερβίρει το φαγητό που έφτιαξε ο ίδιος στο τραπέζι μέσα στο οινοποιείο
“Do not help me please, I lose my train of thought”, Aivalis bullies us trying to stop us from meddling in his feet, while he cooks and serves the finest food we’ve eaten lately, paving the table in the winery. Frugal Monday’s food, on a white tablecloth.
“Μην με βοηθάτε παρακαλώ, χάνω τον ειρμό μου”, μας φοβερίζει ο Αιβαλής για να μην ανακατευτούμε στα πόδια του την ώρα που μαγειρεύει και μας σερβίρει το ωραιότερο φαγητό που έχουμε φάει τον τελευταίο καιρό, στρώνοντας το τραπέζι του μέσα στο οινοποιείο. Λιτό φαγητό Δευτέρας, πάνω σε λευκό τραπεζομάντιλο.
In the courtyard of the Aivali’s winery - Στην αυλή του οινοποιείου του Αϊβαλή
And as we ate with him, I remembered the words of Elytis, at noon, in the courtyard of miracles, there, in the vineyards of St. Salvation, in Nemea:
Και θυμήθηκα καθώς τρώγαμε μαζί του τα λόγια του Ελύτη, καταμεσήμερο, στην αυλή των θαυμάτων, εκεί, στο αμπελοτόπι της Αγιάς Σωτήρος, στην Νεμέα:
“That I was able began developing a life visible to all transactions, thus winning my own transparency owe it a special kind of courage that poetry gave to me: to become the wind for the kite and kite for the wind, even when heaven does not exist.
I do not play with words. I’m talking about the movement that someone can discovers noted within the “moment” when he managed to open it and give it duration. So, really, and the Grief becomes Grace and Grace becomes Angel; Happiness becomes Nun and the Nun becomes happiness.
With long, white aspects over the gap, a gap filled with drops of birds, auras of basil and whistles of muffled Paradise.”
Odysseas of little Nautilus
Η αυλή του οινοποιείου της Αγ. Σωτήρος - The courtyard of St. Salvation's winery
“Ὅτι μπόρεσα ν᾿ ἀποχτήσω μία ζωὴ ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους, ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια, τὸ χρωστῶ σ᾿ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση: νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ όταν ουρανὸς δεν υπάρχει.
Δὲν παίζω μὲ τὰ λόγια. Μιλῶ γιὰ τὴν κίνηση ποὺ ἀνακαλύπτει κανεὶς νὰ σημειώνεται μέσα στὴ «στιγμή» ὅταν καταφέρει νὰ τὴν ἀνοίξει καὶ νὰ τῆς δώσει διάρκεια. Ὁπόταν, πραγματικά, καὶ ἡ Θλίψις γίνεται Χάρις καὶ ἡ Χάρις Ἄγγελος· ἡ Εὐτυχία Μοναχὴ καὶ ἡ Μοναχὴ Εὐτυχία.
Mὲ λευκές, μακριὲς πτυχὲς πάνω ἀπὸ τὸ κενὸ ἕνα κενὸ γεμάτο σταγόνες πουλιῶν, αὖρες βασιλικοῦ καὶ συριγμοὺς ὑπόκωφου Παραδείσου.”
Οδυσσέας του Μικρού Ναυτίλου
Master, Aivalis beloved dog - Master, ο αγαπημένος σκύλος του Αϊβαλή
The geese respond to his call, on Aivali’s estate - Οι χήνες στο κτήμα του Αϊβαλή, αποκρίνονται στο κάλεσμά του
You can learn more about Christos Aivalis and his wines, to the follow address:http://www.aivaliswines.gr/
Of course, you will discover the most important things, while you will drink the contents of any of his magic bottles …
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τον Χρήστο Αϊβαλή και τα κρασιά του, σ’ αυτήν τη διεύθυνση: http://www.aivaliswines.gr/
Φυσικά, τα σπουδαιότερα θα τα ανακαλύψετε πίνοντας το περιεχόμενο από κάποιο από τα μαγικά του μπουκάλια…
Photos & Texts Copyright © Ismini Karali. All rights reserved.
No comments:
Post a Comment